Wstrząsająca relacja znanej polskiej ratownicy, bo tak chce, by o niej pisano – ze szpitalnego oddziału ratunkowego. Ratownica medyczna Ane Piżl do szpitala trafiła o 2:00 w nocy. Zabrała ją tam karetka. Ane trafiła tam z objawami zawału. Jak ja traktowano, gdy była „zwykłą” pacjentką?

Jeśli jesteś „nasz” – dostaniesz szybką pomoc, życzliwość i zaangażowanie. Jeśli jesteś obcy, nie zasługujesz na „dzień dobry”. Siedź na ławce i się bój – pisze Ane, opowiadając o pobycie na SOR w jednym z polskich szpitali.

Sama siebie Piżl tak opisuje: Ratownica medyczna, kitesurferka, edukatorka. Szczepię przeciw Covid. Mówię o równości i uważności.

Autorka wpisu na Instagramie opisała swój pobyt, jako pacjentki na SOR.

Trafiłam o 2 w nocy na SOR, z podejrzeniem zawału. Obudził mnie silny ból za mostkiem, z promieniowaniem do żuchwy, drętwieniem rąk i nudnościami. Zabrała mnie karetka. Nie chciałam mówić, że jestem ratownikiem, nie chciałam korzystać z przywileju i znajomości. Karetką wjechałam na SOR – to początek wpisu na instagramie Ane Piżl.

REKLAMA

To nie pierwszy, ani zapewne ostatni wpis o tym, z jakim personelem spotykamy się, jako pacjenci. Są fantastyczne przykłady i miejsca, z których wychodząc myślimy, jak dobrze, że tu trafiłam/trafiłem. Ale są i takie, gdy o szpitalu mówi się „umieralnia”.

Czekam. Oddział kompletnie pusty, spokojna noc, nic się nie dzieje. Z zabiegowego dochodzi smalltalk pielęgniarek, kilka medyków leniwie przechodzi korytarzem, ktoś z personelu wychodzi na papierosa na podjazd dla karetek. Boli mnie. Boję się – opisuje swój pobyt na SOR ratownica.

Czy coś się dzieje? Czy ktoś interesuje się pacjentką? Czy może właśnie zajęty jest wypełnianiem biurokratycznych obowiązków? A może nie ma czasu, albo jest zajęty czymś zupełnie innym?

zobacz także

Policjanci zatrzymują mężczyznę. „Trzech policjantów siedziało na nim”. „Nie podjęto reanimacji”. Mężczyzna nie żyje [Wideo 18+]

Andrzej Duda nie zgodzi się na przymusowe szczepienia? „Jestem przeciwnikiem”

W przypadku zawału to czas jest najistotniejszy, o tym mówią specjaliści i ci którzy nas ratują. Co dzieje się z pacjentką z podejrzeniem zawału? Niewiele.

Po jakimś czasie przychodzi ratownik zmierzyć mi ciśnienie. Nie przedstawia się, nie informuje co robi, nie wygłasza żadnej, nawet czysto grzecznościowej formułki. Jestem meblem. Gdy sugeruję, żeby zrobić troponiny, jest ironiczny i pokrzykuje na mnie „pani jest lekarzem”? Nic nie mówię. Siedzę dalej – pisze Ane Piżl.

REKLAMA

By dodać, że strach jaki ogarnia pacjentkę jest przejmujący. A pomocy nie widać. Tak to opisuje autorka:

Ból jest inny niż kiedykolwiek w życiu, mam wrażenie, że zaraz zwymiotuję na własne buty. Chce mi się płakać – trochę ze strachu, trochę ze wstydu, że należę do tej samej ochrony zdrowia. Gdzie nikt nie ma na tyle empatii, żeby w spokojną noc, na kompletnie pustym sorze, po prostu kucnąć obok pacjentki, popatrzeć jej w oczy i powiedzieć „nazywam się Kowalski, jestem ratownikiem, widzę że pani bardzo się źle czuje. Za chwilę podejdzie moja koleżanka i zrobi pani EKG. Zrobimy wszystko, żeby pani pomóc.” Nic takiego się nie zdarza.

To z tego strachu autorka posta w końcu mówi, że jest „nasza”. Jak przyznaje – w końcu – ze strachu – łamię się i mówię, że jestem medykiem. Troponiny, EKG i rozmowa jak się czuję, dzieją się w kolejnych dwóch minutach, wszystko toczy się jak w filmie. Zajmują się mną profesjonalnie dwie osoby, są miłe, skuteczne, przepraszają za niedogodności.

Siedź na ławce i się bój?

Troponiny wyszły ujemne, więc wzięłam kurtkę i wyszłam. Rozpłakałam się wracając do domu. Jeśli jesteś „nasz” – dostaniesz szybką pomoc, życzliwość i zaangażowanie. Jeśli jesteś obcy, nie zasługujesz na „dzień dobry”. Siedź na ławce i się bój – kończy swój poruszający wpis Ane Piżl.

Ale poza zdrowiem autorki nie ma w nim nic, co napawa optymizmem. Nawet jeśli usiłujemy wytłumaczyć zachowanie pracowników SOR.

Źródło: Instagram ane_ratownica

Znana ratowniczka trafiła na SOR: jeśli jesteś „swój”, możesz liczyć na troskę, jeśli „obcy” – siedź i się bój